İnci'nin doğduğundan beri süre gelen yabaniliği sürüyor, herkese yabancılık yapıyor, bana yapışıyor, kalabalık bir ortama girdiğimizde uzun müddet alışana kadar bacaklarımızın dibinde. Sadece çocuklara yapmıyor, onları çok seviyor, özellikle de abla ve abileri... Fotoğrafda da komşumuzun tatlı kızı Şevval, İnci ile oynamaya gelmişti. Çok güzel oynadılar, İnci onu hiç bırakmak istemiyor, başka zaman görünce de sevinç gösterileri yapıyor, gel gel diye bize çağırıyor. Aynı şeyi Şevval'in abisi Ayhan'a da yapıyor, onu da çok seviyoruz. Zaten biz gitmeden önce İnci daha çok bebekken de Ayhan onunla ilgilenir bakardı.
İnci bebekken demek garip geliyor ama öyle, artık bebeklikten çıktı çocuk oldu. Dün tüm komşular tolandık, o kadar çok küçük çocuk bebek var ki. İnci küçüklerle oynayamıyor, yaşıtlarıyla da pek mümkün olmuyor, birisi bir oyuncağı alınca diğeri onun elindekini istiyor ama büyük çocuklar küçüklerle güzel oynuyor. İnci'nin çok mızmızlık onu bunu isterim diye tutturma huyu yok şimdilik :) ama kendi bildiği şekilde oyuncaklarıyla oynamak istiyor ve yönlendirmek istiyor. Biraz benimcilik yapmaya da başlıyor gibi geldi bana...
Bu arada da konuşma çabaları var, yeni kelimeler söylüyor, aklıma gelenleri yazayım..
aba - abla
kuba - kurbağa
aç
kapa
manni - mandalina çok seviyor...
bubu - burun
alla alla - allah allah ya demiştim bir gün, duyar duymaz dedi :) nerde deneceğini de biliyor :))
çe - çene
çiçi - çiçek
kude - kurdele
çık - çıkmak
babacı - babacım
bebe - bebek
bebeci - bebeciğim herhalde anlayamadım
gol - top
bıcıbıcı - banyo yapmak
bi(r) - bir
iki - iki herseyi ikiye kadar sayıyoruz, üç yok :)) Bir iki bir iki diye diye çoğul gördüğü herşeyi sayıyor. Sayı kavramını anladı, bilinçli yapıyor...
2 yorum:
Ayyy ne güzel çok özendim. Ben de oğlumun konuşmasını istiyorum artık. Çok güzel baba diyor, başka bişey demiyor. ANNE demesini çok istiyorum.
:) Banucum ben de çok istiyordum, gerçekten anne dedikce içim bir tuhaf oluyor.. Darısı başına...
Yorum Gönder