Tüm gece kalkmadan ve öğlene kadar uyumayı...
Pazar günü uykusunu..
Tek başına alışverişe gidip, sadece gezmeği...
Rahatça, dilediğim vakitte kitap okumayı...
Araba kullanmayı...
Tüm gün danalar gibi tv karşısında yatmayı..
Tembellik yapmayı...
Bilgisayar karşısında saatler geçirmeyi (bunu hala birazcık yapıyorum )
Eski ince halimi...
Eşimi paylaşmamayı...
Yalnızlığı...
Özgürlüğümü özledim...
9 yorum:
Merhaba Nilüfercim;
Öncelikle moralini bozmak gibi olmasın ama yazdığın şeyleri ben hala özlüyorum :))
Birde Monoton Günler yazıma yazdığın yorumu görünce bende sana burdan yazmak istedim. Haklısın,bende sana katılıyorum. Şu babanne ve ananeler torunlarını o kadar çok seviyorlarki vereceğin disiplin misiplin hakgetire.Benim annemde bu işi yapıyor ama ben ona tepkimi gösterince en fazla 2 gün benimle telefonlaşmıyor sonrada hiç bir şey yokmuş gibi devam ediyor görüşmelerimiz.Sonrada hareketlerine dikkat ediyor.Aslında ben diyorumki (tabi içimden) sizler bakın çocuk doğurmuş,büyütmüş,evlendirmişsiniz. Bırakında bizlerde tadına vara vara kendi istediğimiz gibi büyütelim bu çocukları.Çok mu şey istiyorum?
Bundan 5-6 ay önce eşim bana İstanbuldan bir iş teklifi aldığını söyledi. Benim verdiğim tepki hiç düşünmeden " Tamam hadi gidelim" oldu. Düşünki ne kadar bunalmışım , ve başka şehirde yalnız kalmanın belki dahada bunaltıcı olacağını düşünmemişim.
Bu arada senden bir şey rica edecektim. Senin yorum sayfanda yorum yazılan tarih gözüküyor.Hangi ayarlardan yapmam gerektiği hakkında fikir verirsen çok sevinirim.Uzun oldu biraz ama kusura bakma.
:) yok ya ben sevdim bu uzun yorumu.. Tam çıkmak üzereydim gördüm..
settingsden comments seciyorsun, aşağıda comments timestamp format var, oradan istediğini seciyorsun...
Sevgiler, tittoyu ve seni öperiz...
Teşekkürler :)(Bak buda çok kısa yorum oldu)
Merhaba,
sayfani yeni kesfettim, ne kadar haklisin. Benim kizim henuz 3 aylik bazen eski gunlerdeki gibi saatlerce magaza gezmek istiyorum, sabahlari erken kalkmak istemiyorum ama onun bir gulusuylede herseyi unutuyorum. Boyle birsey olabilirmi, bu dunyadaki tek karsiliksiz sevgi sanirim bir anne babanin cocuklarina verdigi sevgidir.
sana katılmamak mümkün mü?ahhh ahhh
benim de 2 tane canavarım var ben de arada eşime bırakıyorum birini diğerini alıp geziyorum tek başıma olmasa da yine de elimi tutan küçük bir elin varlığı ile gezmek bile çok keyifli oluyor ama tam kaptırdığınız sırada annne ben sıkıldım gidelim cümlesi hele bir de arkasında ağlama gelirse işte o anı anlatacak kelime bulamıyorum .sonuç olarak varlıkları bir dert yoklukları yara yine de iyi ki varlar.
Hayatimiz cocuk dogmadan oncesi gibi olamiyor ne yazik ki... caninin istedigince gezmek, uyumak, hatta oylesine bos bos oturmak hayallerde kaldi. Ote yandan melegimiz hayatimiza gireli beri de daha once haberdar bile olmadigimiz oyle guzellikler ve mutluluklar getirdi ki hayatimiza. Ilk sozcukler, Anne diye seslenisi, daha buyuyunce simsiki kucaklayisi omre bedel! Ote yandan disleri cikarken doktugu gozyaslari, hasta olusu, ateslenmsi de kacinilmaz, bunlar da olmadan buyumuyor ki cocuklar.. Her donemin, cocukluyken de cocuksuzken de, ayri guzel yanlari var. Onemli olan bu guzel ve olumlu yanlari gorebilmek :)
Inciye opucukler...
Sizlere katılıyorum, artık onsuz asla olmaz :) Hayatıma kattıkları saymakla bitmez, bunlar sadece özlemdi...
Her güzel şeyin bir bedeli vardır değil mi? Ama bence bu bedellere değer çocuklar. Üstelik bakacaksın göz açıp kapayana dek yavrun büyümüş... O zaman özlediğin o şeylere tekrar kavuşabileceksin. Çocuklarımız sonsuza kadar dizimizin dibinde olmayacaklar...
Evet Renkler, tüm bedellere değerler.. Allah kimseye yokluklarını göstemesin...
Yorum Gönder