49 dokuz santim doğan minik kuşum 1,5 senede 1,5 katından fazla uzadı, herşeyleri o kadar hızlı gelişiyor ki... Kucağımda tuttuğum o minik şimdi sığmaz, daha doğrusu kendini sığdırmaz oldu. Bazen yaptıklarıyla beni çok şaşırtıyor. Yapamayacağını düşündüğüm onu hala minicik gördüğümden herhalde. Herşeyi anlayıp yapması karşısında hem seviniyor, hem de şaşırıyorum...
Uzun zamandır bana yardımcı oluyor da, daha şimdi günlüğüne yazabiliyorum. Ben veriyorum o götürüp çamaşır makinasına kirli çamaşırları sokuyor. Sonra da alıp içine girdiği sepeti neredeyse bulup getiriyor ve yıkanmış çamaşırları çıkartıp asmaya gidiyoruz. O tek tek veriyor, asıyorum. Yalnız biraz sabırsızız, ben daha asamadan diğeri için bada bada diye bağırıyor, bu "bada" bana bak anne al şunu demek herhalde. Bazen de mandalları veriyor. Geçen karşı apartmandaki komşu hanım yardım ettiğini gördü de tadını çıkarın büyüyünce yapmıyorlar diye kızından yakındı. Doğru söylüyor kadıncağız, ben de iş olunca ödevim var diye sıvışır, anneme yardım etmezdim. Bu dönemi iyi değerlendirmek lazım. ;)
Mutfakta ise bulaşık makinasından temiz tabakları tek tek çıkartıp bana veriyor. En büyük zevklerinden bulaşık makinasını boşaltmak, onsuz asla :)) Yemek yaparken sadece seyirciyiz. Tezgahta oturuyor ve beni izliyor. Bu tezgahda oturtma işini eşimin halasından duydum torununu o şekilde oturtuyormuş. Çok işime yaradı yoksa bana yemek falan yaptırmıyordu. Şimdi ise rahatlıkla yapabiliyorum. O kadar alıştı ki mutfağa girer girmez tezgaha çıkmak istiyor. Sürekli dikkat etmek gerekiyor ama olsun. Eğilirse düşeceğini biliyor. Azıcık uca doğru gelse düşeceksin geri kay diyorum ayaklarını toplayıp geri gidiyor :))
Yerleri de beraber siliyoruz, ona temiz bir bez veriyorum o da benim yanımda yer siliyor... Gerçi daha çok suyla oynamak istese de kirli diye izin vermiyorum, bozuluyor...
Bunun haricinde de yap et götür getir dediğimiz herşeyi yapıyor. Ona sorumluluk vermemin ve bana yardımcı olmasının onu mutlu ettiğini farkındayım. Ben de mutlu oluyorum... :)
2 yorum:
oh oh maşallah zaten o kadar hızlı büyüyorlar ki insan şaşırıyor..
daha dün kitaplarla oyun oynuyordu şimdi üniversiteye başlıyor diyeceksiniz inşallah :)
inşallah... :) darısı başınıza...
Yorum Gönder